Complot

“Ik snap dat u op zoek bent gegaan naar alternatieve zingeving. Maar ik neem u kwalijk dat u niet bent gebleven bij uw zoektocht, dat u de werkelijkheid vaarwel hebt gezegd en kiest voor het opgeven van het engagement.

Ik wantrouw de universele liefde die u verkondigt. U bent geen waarheidszoeker, geen kritische stem. Wás u dat maar. Ik kan daar niet mild over zijn, u maakt zich schuldig aan sociaal terrorisme.” >>>

Daartegenover, een prachtig essay ter verdediging van complotdenkers >>>

In oktober 1921, twee maanden voor de ontdekking van tetra-ethyllood, vertelde Midgley op een congres van de Society of Automotive Engineers in Indianapolis vol trots dat hij naar de bijeenkomst was gereden in een auto met een mix van benzine en 30 procent alcohol. De verbranding was schoner en „vrij van koolstof”. En door de hogere compressieverhouding „was de hoeveelheid paardenkracht van de auto met alcohol groter dan met benzine”. Kortom, het gebruik van alcohol had „geweldige voordelen en maar weinig nadelen”. Maar zijn bazen dachten daar anders over >>>

Het zijn mannen die ooit groot aanzien genoten. Een van hen won literaire prijzen, een ander was een gelauwerd Japan-deskundige, een aantal van hen is hoogleraar en weer een ander had een glansrijke carrière in de oorlogsjournalistiek. Zij waren de beste in hun vak en stonden aan de top. Je zou kunnen zeggen dat zij de elite waren, totdat ze vielen. De hoogleraren verloren zich tijdens lezingen over machtsstructuren in complottheorieën, de journalist die meeging in de Fortuyn-revolte eindigde met rassentheorieën en weer een ander kreeg nooit meer de statuur die hij genoot toen hij nog in verre oorden zat. >>>

Als luis in de pels van Silicon Valley zag Marietje Schaake jarenlang hoe tech-bedrijven hun macht bagatelliseerden. De coronacomplotten en de Capitool-bestorming legden pijnlijk bloot dat wat online gezegd wordt, de democratie kan ontwrichten.

Het wel of niet uitbannen van nazisymbolen, een adverteerdersboycot tegen Facebook en de talloze andere voorbeelden van controverse rond sociale-mediabedrijven maskeren een veel sluipender gevaar: in de online wereld heersen private bedrijven en is weinig democratische controle mogelijk, schreef tech-criticus Marietje Schaake een half jaar geleden. ‘De technologie- en databedrijven zijn bezig een stille coup te plegen.’

Twee weken geleden vond een belangrijke slag in die strijd plaats. Het Twitter-account van Donald T. werd offline gehaald nadat hij door bleef twitteren terwijl het Capitool werd belaagd. Volgens Twitter hadden zijn tweets de woede gevoed die voor het oog van de wereld werd gebotvierd op de mensen, het meubilair en het gebouw van het Amerikaanse parlement. Facebook en YouTube volgden korte tijd later en draaiden de president ook op zwart. Daarnaast weerden de tech-giganten alternatieve sociale platformen door ze uit hun appstores te weren uit vrees dat ook zij broedplaatsen voor extreem-rechts zouden worden. Amazon trok zelfs serverruimte in, waarmee het doek definitief viel.

‘Dit is niet de eerste slag’, verbetert Schaake. ‘Maar het is wel de meest zichtbare manifestatie van de macht die zij al lange tijd hebben. Die brak nu door naar de oppervlakte. Tegelijkertijd is het belangrijk om je te realiseren dat die macht er ook was geweest als ze hadden besloten om de tweets van de president niet weg te halen. Zij hebben hun positie lang gebruikt om te zeggen: bij ons kan min of meer alles. Zij hadden een houding van: wij optimaliseren en sturen op onze eigen winst en trekken ons niets aan van de maatschappij waarin wij opereren. Je ziet nu dat ze schrik hebben gekregen van hun eigen rol, ze trekken zich voor het eerst hun eigen macht aan.’ >>>