Waarom vinden we trainen niet net zo leuk en lekker als gezellig samenzijn, als eten en seks? Waarom verzinnen we uitstel- en afstelredenen, ook al weten we donders goed dat het gezond is?
Harvard-hoogleraar Daniel Lieberman zoekt het antwoord op deze en andere beweegvragen in de menselijke evolutie. En hij deed veel onderzoek bij de steeds schaarser wordende jager-verzamelaars op deze wereld, die nog bijna zo leven als onze voorouders van honderdduizenden jaren geleden. Zoals die bewegen, daaraan is het mensenlichaam tijdens miljoenen jaren evolutie aangepast. Lieberman combineerde dat met het moderne biochemische en epidemiologische onderzoek over bewegen en gezondheid. En schreef er een boek over: Exercised – The Science of Physical Activity, Rest and Health.
Miljoenen jaren evolutie leverde een mensenlichaam op dat dramatisch verschilt van dat van onze naaste verwant in het dierenrijk, de chimpansee. De laatste gezamenlijke voorouders die mensen en chimpansees hadden, leefden in bomen. Zij hadden armen, benen, handen en voeten waarmee je kon klimmen, zoals chimps doen. Die benen en voeten zijn bij ons efficiënte loopledematen geworden. Heup, rug en nek ook. Het mensenlichaam is op tweebenig lopen ingesteld. De armen en schouders zijn geëvolueerd om te gooien en te dragen. De handen kunnen met gereedschap omgaan. >>>
